Bizim kültürümümüze ilişkin en sevdiğim şey kutsal haftada yapılan seramoniler. Çünkü çok sayıda sanatlı, renk, tutku, inanç, gelenek ve yemek bir arada.Sokaklarda halılar dokunuyor. Bu bizim kültürümüzün, yaşantımızın ve inancımızın bir yansıması.
36 yaşındayım.
Eşimle ve çocuklarımla bu mütevazi evde yaşıyorum. 4 çocuğum var. Çocuklarımın en küçüğü 6 aylık, diğerleri 7, 13 ve 15 yaşlarındalar.
Hayatımda benim için en önemli şey aile. Onlara gelecekleri için çalışmaları gerektiğini, sorumluluk ve özveride bulunmaları gereken şeyleri öğretmek zorundayım. Onlar için fedakarlık yapıyorum ve mücadele ediyorum.
Liseyi bitirdim. Matematiği seviyorum, ama hesap tutmayı pek değil.
Kendimi arkadaş canlısı, mücadeleci ve uzlaşmacı olarak tanımlayabilirim. Çünkü çalışmayı seviyorum, hedefime ulaşmak için çaba göstermekten hoşlanıyorum. Deneyimlerimi ve düşüncelerimi paylaşmaktan, yeni insanlarla tanışmaktan keyif alıyorum. Çünkü herkesin bakış açısı, görüşleri farklı. Bu tür anları seviyorum çünkü ben bazen karmakarışık hissettiğimde onların olayları farklı görmesi benim için durumu kolaylaştırıyor.
San Juan La Laguna’lıyım, burada doğdum. Köyümüz çok güzel bir köyün kenarına kurulmuş.
Ana dilimiz Maya. Bizim kültürümüzde yaşlılara saygı gösterilir, herkes birbirini selamlar, güçlü bir birliktelik vardır aramızda.
Maya kültüründe insanlar güneşe, havaya, yağmura kısaca doğaya şükranlarını sunar. Örneğin, yağmur mevsiminin başında yaşlılarımız yağmurda ellerinde çiçeklerle dışarı çıkar ve toprağa çiçekleri bırakırlar. Tanrıya, doğaya şükredeler. Daha sonrasında mısır, fasulye veya ekecekleri diğer sebzeler için toprağı hazırlarlar. Bu, Maya kültüründe hala kaybolmayan bir gelenek.
Hmong tekstilini benim gözümde özel kılan şey yapılırken harcadığımız zaman ve temsil ettiği desenler.
29 yaşındayım.
Eşim ve 2 çocuğumla birlikte yaşıyorum. 2 yaşında bir kızım ve 4 yaşında bir oğlum var. Hayatta en çok çocuklarımla birlikte olmaktan keyif alıyorum. Her bir gün.
Hmong*'um. Sapa’ya 10 kilometre uzaklıktaki Ta Van’da doğdum. Okula kısa bir süre gittim, 12 yaşımda bıraktım.
Kendimi sıcakkanlı, sorumluluk sahibi ve dürüst olarak tanımlayabilirim.
Indigo kök boya ile boyama ve kenevir dokuma süreçleriyle annem ilgileniyor. Bu bizim için daha kolay çünkü o köyde yaşıyor ben ise Sapa’da. Aslında 10 yaşımdan beri nasıl yapılacağını biliyorum ancak artık yapmıyorum, ben daha çok bu kumaşlara başkalarına ulaştırmak için çalışıyorum.
*Hmong etnik grubunun kökeni Çin’e dayanıyor, bugün Vietnam, Tayland,Laos gibi Güneydoğu Asya ülkelerinde yaşıyorlar.Bu bölgede yaşayan Hmong’ların büyük bölümü şamanizm gibi ruhani ibadetlerini halen devam ettiriyor. Yine çoğu modern kıyafetler giymeyip, kendi boyadıkları ve dokudukları kıyafetleri giyiniyorlar.
Çoğu dokumacı gibi bu mesleği babamdan öğrendim ve tüm hayatım boyunca bu işi yaptım.
3 oğlum var.
Ekibin en eski dokuma ustalarından birisiyim.
Çoğu dokumacı gibi bu mesleği babamdan öğrendim ve tüm hayatım boyunca bu işi yaptım. Burada çalışmaktan dolayı minnettarım çünkü aileme bakabiliyorum.
Hem geniş tezgahlarda hem de geleneksel el tezgahında dokuma yapıyorum. Tezgahta yeni desenleri gerçeğe dönüştürmeyi seviyorum. Daha önce sadece pamukla dokuma yapmayı biliyordum, burada ipekle de dokuma yapmayı öğrendim.
İsmim Kelem. 38 yaşındayım. Etiyopya'nın kuzeyinde küçük bir kasaba olan Kuzey Simien Shewa’da doğdum. 4. sınıfa kadar okula devam ettim.
Güzel bir kızım var. Ben bekar bir anneyim ama evimi kendim geçindirebiliyorum. Kendimi sessiz, sadık ve çalışkan olarak tarif edebilirim. Güvende hissetmek benim için gerçekten önemlidi. Çocuğum için bir hayallerim var ve güvende olduğumdan emin olmak istiyorum, böylece onun büyümesini izleyebilirim. Kızım için en iyisini istiyorum ve hayal ediyorum, bu yüzden iyi bir işe sahip olmak ve sağlımı korumak istiyorum.
Sağlığım iyi olduğu için ve iyi bir işim olduğu için çok mutluyum, çünkü bu evimi yönetebileceğim anlamına geliyor.
Etiyopya’da Timket törenini çok seviyorum. Seviyorum, çünkü çocukluğumu hatırlatan güzel bir kutlama.
Halen finishing bölümünde çalışıyorum. Kalite kontrolü, ütü, etiketleme işlerinden sorumluyum. 2008 yılında Sabahar için çalışmaya başladım. İyi bir arkadaşım o sırada şirket için iplik sarma işi yapıyordu. Beni yönlendirdi. Ben de Sabahar'da iplik sarma işinde çalışmaya başladım. Daha sonra iplikçilikten bobin sarıcılığı işine geçtim, oradan da finishing bölümüne terfi ettim.
Etiyopya tekstiline bayılıyorum. Bence tasarımları gerçekten onu benzersiz kılıyor.
Bugün sepet örücülüğü işi sayesinde aileme yetecek yiyecek ve kıyafet alabiliyorum.
İsmim Cyiza. Ruandalıyım. 38 yaşındayım. Evde kocam ve 3 çocuğumla beraber yaşıyorum. Eşim marangoz.
2007 yılında sepet örücülüğü kooperatifine katıldım, işimi çok seviyorum çünkü yaratıcı buluyorum.
Kooperatifte çalışmaya başlamadan önce tarlada çalışıyordum. Kocamın alkol sorunu yüzünden okula devam edemedim, ilköğretimi 6. sınıfa kadar okuyabildim. Eve ekmek getirmek zorundaydım. Ancak tarlada çalışırken çok az para kazanabiliyordum.
Kooperatifte çalışmaya başladığım ilk dönemde kooperatifin en usta dokumacıları bana eğitim verdi, zaman içinde de ustalık kazandım. Bugün sepet örücülüğü işi sayesinde aileme yetecek yiyecek ve kıyafet alabiliyorum. Ailemin geçimine katkıda bulunuyorum. Ve de sağlık sigortam olduğu için mutluyum. Gelecekte inek satın almak ve banka hesabı açmak istiyorum.
38 yaşındayım. Ailem 1959'dan itibaren Burundi'de sürgünde yaşıyordu, ben de Burundi doğdum daha sonra Ruanda’ya geri döndük.
Ailem çok yoksul olduğu için ortaokula devam edemedim, aslında çok istiyordum. Tarımda çalışmak zorundaydım ancak burada kuraklık olduğu için hasat hiçbir zaman iyi olmadı.
Kooperatife 2007 ylında katıldım, ilk üyelerden birisiyim. Dokuma kooperatifine giren ilk dokumacılar arasındayım. Kooperatif sayesinde, örneğin ailemin evini 370 dolara yenilettim, 148 dolara ev eşyası (yatak, 4 sandalye ve tabak), 70 dolara cep telefonu satın aldım. Erkek kardeşimin eğitimin masraflarını (111 dolar) ödeyerek eğitimine devam etmesini sağladım.
Evde 6 kişi yaşıyoruz ve bir engelli çocuğum var. Eşimden şiddet gördüğüm için boşandım. Şimdi ailemin evinde yaşıyorum ve sepet örücülüğünden kazandığım gelir sayesinde çocuğa ve aileme bakıyorum.
Ruanda Ürünleri
İşimi seviyorum çünkü onun sayesinde yiyecek alabiliyorum ve çocuklarımı okula gönderebiliyorum.
52 yaşındayım. Taita Wundanyi bölgesindenim.
Kocamla ve çocuklarımla birlikte yaşıyorum.
St Joseph İlkokulu’na gittim, okul ücreti nedeniyle 7. sınıfa kadar devam edebildim.
Sepet dokuma ve tarım işinde çalışan bir anneyim. 1996 yılında ilk kez sepet örmeye başladım. Annem saolsun, o bana nasıl sepet örüleceğini gösterdi. Sepet dokumak benim için çok önemli çünkü bana gelir getiriyor. Ne kadar çok sepet dokursam o kadar kazanıyorum.
İşimi seviyorum çünkü onun sayesinde yiyecek alabiliyorum ve çocuklarımı okula gönderebiliyorum.
45 yaşındayım.Kiteghe'liyim.
3 çocuğum ve 3 torunumla birlikte yaşıyorum.
Rukanga ilkokulu’na gittim ama 7. Sınıfta bıraktım çünkü ailemi kaybettiğimden ötürü okul masraflarını karşılayamadım.
Çiftçilik ve sepet örücülüğü yapıyorum. Bana sepet örmeyi annem ve büyükannem gösterdi. Sepet sayesinde para kazanıyorum ve bu parayla genelde yiyecek alıyorum, çocuklarım ve torunlarımın okul ücretlerini ödüyorum.
Kendimi dürüst, metanetli ve yetenekli bir kadın olarak görüyorum. Kocamın ölümünden bu yana çalışmak ve üç çocuğuma bakmak beni gururlandırıyor.
42 yaşındayım Uganda Wakiso Bölgesi’nde yer alan Nakakololo’da doğdum. Evimde çocuklarımla yaşıyorum. 5. sınıfa kadar okula gittim, sonra bıraktım.
Kendimi tanımlayacak olsam, ilk olarak ailemin hayatta kalabilmesi için eve ekmek getiren çok çalışan birisi olduğumu söylerim. Çocuklarımı okula göndermek için için sepet ören bir anneyim.
Hayatımı sürdürmek için el işi yapmayı seviyorum. 33 yıldır sepet dokuyorum. Küçük bir kızken annemi sepet örerken izlerdim, sonra kendim de bu işi seçtim. Sepet örmek benim geçim kaynağım. Bu vesileyle çocuklarımı zorluklarla bile olsa okula gönderebiliyorum.
Gelecekte, evimde sahip olduğum alan nedeniyle sığır ve tavuk almayı istiyorum. Bunu, sepetçilikten kazandığım geliri tamamlamak için gerçekleştirmeyi arzu ediyorum. Gelir kaynaklarım çeşitlensin istiyorum.
42 yaşındayım. Uganda Kazingalıyım. Evimde üç çocuğumla birlikte yaşıyorum. Okula gittim. Lise 2’de okuldan ayrıldım.
Kendimi dürüst, metanetli ve yetenekli bir kadın olarak görüyorum. Kocamın ölümünden bu yana çalışmak ve üç çocuğuma bakmak beni gururlandırıyor.
Sepet örücülüğü sayesinde üç odalı bir evi inşa edebildim. Bu evde çocuklarım ve ben kalıyorum. Ev sıvalı duruyor. Sepetçilik sayesinde çocuklarımın okula gitmelerine şahit oldum. İlk oğlum üniversiteyi tamamladı, bir anne olarak çok sıkı çalışmam sayesinde oldu.
2018 yılının başında evimin tam olarak tamamlanmasını hayal ediyorum.
Fas
